موعود

انتظار سرچشمه وجود (2)

اسمان ها چون سقف هایی است از جنس بلور ابدیده که بر سر افرینش گسترده شده اند و درختان چون پوستینی سبز بر تن زمین کشیده شده اند و ابها چون خون در رگ های زمین به جریان در امده اند و اوست که تمام زیبایی ها را در جای خود نشانده و همواره برای رسیدن به خود اماده کرده و ان ها را برای انسان رام ساخته است تا انسان با هوش و درک خود و توانایی  از ان بهره ببرد و جایگاه خود را در کاروان افرینش پیدا کند و هر دم زمزمه گر معبودی باشد که او را افرید وبه خاتم کاری وجود او پرداخت و او را چون یاقوتی در تاج هستی قرار داد

او می اید وچشمان گریان را مرهمی می شود  و دل های خسته رامژده ایی و قلب های عاشق را مجزوبی و قدم های خسته در جست و جوی را امیدی

او می اید و دست های منتظر را بر دست کشیده و مینای وجود او را متبلور می سازد و مروارید چشمان را گهر کرده ی عاشقان می سازد و انان را چون دری گران بها در گنجنه خلقت به جاودانگی به ودیعه می گذارد و انان را از سرچشمه وجود اگاه می سازد تا در ابشار افرینش از  شربت عشق سیراب شوند  و در بوستان عاشقان انان را بر در سرای جنت می نهد و انان را چون پادشاهی در بالای سر تمام عاشقان می گذاردجمعه ها تجلی گاه جوانانی است از غم غربت چون شمعی می سوزند و دم نمی زند و از وجود خود در این راه می نهند و می روند

جمعه های تجلی گاه زمزمه این منتظر لاقامت المت و العوج است زمزمه  شاعران و سوخته دلانی است که در وادی عشق به غم گزایی دوری می پردازند و آواز شاید این جمعه بیاید را سر می دهند شاعرانی که در این راه چون چشمه ای می جوشند و طراوت را در دوری او به وجود می اورند تا منتظران مینای وجود خود را ابدیده سازند و برای او دعای انتظار بخوانند چه دعایی برتر از اللهم کل ولیک الحجة ابن الحسن انان  با چشمانی گریان در برابر درگاه ورود عاشقان(قبله)با چشمانی معطر به بوی بهشت وگونه هایی معطر به صدای ابشار از سرچشمه زیبایی سلامتی او را می خوانند و هر دم دوری او را دم می زنند...............ادامه دارد